ermitage

Słyszałam wiatr

wiosenny wiał

i jakby szeptał Twoje imię

szeleścił chwilę i odszedł bo

nie było Ciebie przy mnie.

Widziałam chmur

srebrne żagle

na naszym błękitnawym niebie

nie dały deszczu i cienia bo

nie odnalazły Ciebie.

Nadeszła noc

 w brokacie gwiazd

a ja liliowych snów nie śniłam

rozpierzchła się pospiesznie zbyt bo

bez Ciebie znowu byłam.

Kolejny dzień

już niesie mi

łez perły, malachit tęsknoty

lecz ja go nie powitam bo

nie dla mnie te klejnoty.

Podaj mi dobry powód

bym się podniosła

znowu

Podaj mi ważny powód

bym chciała iść

do przodu.

Podaj mi jeden powód

bym mogła kochać

znowu

Dłoni Twych ciepło obu

mego istnienia powód

jedyny dobry powód.

Oddam Ci

zmierzchy zaklęte w nocy ciszę

Oddam namiętność spragnionych Ciebie ust

Ty otul się nimi jak lnem

niech Cię kołyszą kasztanowym snem.

Oddam Ci

płoche me bladolice myśli

oddam Ci orzechowe oczy pełne łez

a Ty ich strzeż, a Ty je chroń

niech Ci się przyśni nasz jesienny dom.

Oddam Ci

granie rudawo-złotych liści

oddam Ci taniec ostatni w blasku świec

Ty przytul mnie na noc, na dzień

niechaj  się ziści Twój niezwykły sen

         ten jesienny sen, o naszynm domu sen

        niech spełni się.

Kiedyś jeszcze tamto przepiszę, coś mi się zepsuło z zawijaskami i nie dało się czytać, ale dziś mam już dość, papillon